De volgende dag (zaterdag) werd ik vroeg wakker gemaakt door het lawaai dat door m’n raam vanuit de gang naar binnen kwam. Ze waren buiten de markt aan het inrichten. Ik stond vroeg op en was na 2 liften om 8 uur al in Göreme. Daar hebben in 700 na Chr. christenen gewoond en veel kerken in de rotsen gemaakt. Sommige hebben prachtige muurschilderingen‚ die helaas erg bekrast zijn, omdat de kerken tot voor kort als kippenhokken werden gebruikt.
Na Göreme ben ik gaan liften naar Kaymakli, zo‘n 30 km verder. Dat ik er liftend gekomen ben is een wonder. Er reden nauwelijks auto’s. Na 20 min. kreeg ik een lift van een vrachtwagen, die al 2 andere lifters bij zich had. In een volgend plaatsje eerst 5 km over een zandpad lopen totdat ik een lift van een tractor kreeg. Daarna een lift van een stel fransen, die naar hetzelfde gingen als ik. Kaymakli is een onderaardse “stad”. Het is ontzettend groot. Veel kamers en gangetjes. Sommige zijn zo smal, dat je moet kruipen. Aan het eind van een gang kwam je in een discotheek. Een groot hol, waar je drank kan kopen met veel knus ingerichte zijholletjes. Deze waren allemaal met tapijten bekleed. Een gekke gewaarwording zoiets te vinden onder de grond. Er waren niet veel toeristen.
Heel toevallig zag ik daar een Amerikaan, die ik de dag ervoor ontmoet heb met een in d’r eentje rondtrekkend meisje. Met hen gezellig in een van de boekjes pinda’s gegeten. De terugweg was een hele ervaring. Samen met de 2 Amerikanen zat ik te wachten op de bus. Heel veel Turken stonden om ons heen. Een taxichauffeur wilde ons voor 50 lira naar Urgüp brengen, na heel veel praten deed hij het voor 15. Onderweg wilde hij telkens stoppen om te dansen. Toen hij uitstapte schoof het meisje naar zijn stoel en begon te rijden. Hij stapte vlug aan de andere kant in en keek heel zenuwachtig toe tot hij het op een gegeven moment niet meer had en het stuur weer overnam. Later stopte hij midden op een zandweg en vroeg weer 50 lira. Wij weigerden, stapten uit en gingen lopen. Dit had hij niet verwacht. Hij reed ons achterna, bood ons aan ons naar de bus te brengen en draaide om. Toen we bij de grote weg kwamen kwam er net een vrachtwagen aan. Ik rende naar de weg en liftte. Het lukte. We stapten snel met z’n allen in de laadbak en reden verder. De taxichauffeur kwam ons achterna en wilde geld hebben, wat we hem natuurlijk niet gaven.
s Avonds ben ik naar de camping hier gegaan. Daar hadden ze een zwembad, lekker. Ik maakte ook kennis met een groep Nederlanders en Engelsen die met een busje een tour door Turkije maken.
Rudy Welling's Travels 