De laatste week een prima week vakantie gehad. Van Mushi ben ik naar het guesthouse gegaan. Daar had ik een grote eigen kamer, een eigen kok en een ruime woonkamer. De kok bracht telkens een grote pot eten die ik in de loop van de dag en de avond op eet.

Op de maandag avond (4/9) was er voor het guesthouse een afscheid feest voor een van de Stamic medewerkers. Zo viel ik dus met de neus in de boter. Het was een raar feestje. De vrouwen zaten aan de ene kant en de mannen aan de andere. Er werd wel ruim gedanst maar ieder ging naar zijn eigen plaats terug. Telkens stopte de muziek en moest iedereen gaan zitten waarna iemand verzocht werd de dans te openen. Ik mocht ook een keer. Gelukkig op westerse muziek. 

Die maandag ben ik in de stad bij CDA langs geweest. (de club die de stad bouwt) en heb een stel volders mee gekregen. Zo kon ik hopelijk de rondrit die ik met Theo een dag ervoor gemaakt heb beter begrijpen. Het viel me toen op dat ze overal aan het bouwen waren. Op de meest afgelegen plaatsen. Ze bouwen wel mooie huizen en vrij groot. Ik was onder de indruk ook als je de plannen zo ziet kan het best wat worden. Het klimaat is goed. Elke dag zon, niet te warm. Ik was verbaasd toen ik oneway street weer zag. Geplaveid met zeshoekige tegels en planken over de open riool. Het schijn een Nederlands ontwerp te zijn. Een hele verbetering.

De week is vordert in alle rust verlopen. Lezen. Rondlopen, tennissen en een keer zwemmen met de Engelssprekende gemeenschap. Dat was op dinsdag. Dinsdag en woensdag waren vrije dagen vanwege moslimfeesten. De ramadan was afgelopen. Eerst toen ’s ochtends met Rudi (Kouwenhove) getennist daarna zwembad. Rudi kwam ook met een Nederlands meisje aan zetten. Maggie of Foepie zoals ze werd genoemd. Een apart kind. Haar man werkt in Kigoma als sleutelaar. Zij kan niet rustig stil zitten dus was nu al een maand van huis. Rudi ontmoete haar in Dar. Ze schijn samen met haar man vrachtwagens te hebben gereden. Zij als bijrijder. Lijkt me een klus voor zo’n klein meisje. Het opvallende aan haar was haar ring door de neus. Persoonlijk vond ik het geen gezicht. Wie weet kan ik ze in bed krijgen. In het begin reageerde ze helemaal niet op me. De conversatie ging helemaal over Rudi. Later trok dat bij. ’s Avonds zijn we toen eerst naar een optreden geweest van een plaatselijke band. Afrikaanse muziek natuurlijk. Het viel bar tegen. Weinig meisjes en een erg agressieve stemming. 2 keer werden een bierfles voor mijn voeten kapot gegooid. Niemand scheen zich er erg aan te storen. Rudi vond het eigenlijk wel aardig. Hij wilde die dag dronken worden en deed zijn best. Hij vond het heerlijk om agressief te zijn en verkocht er ook 2 een dreun. Maggie had ook moeite om de kerels van zich af te houden. Vele wilden met haar dansen of mee naar bed omdat ze blond was en dan konden ze lekker pochen t.o.v. hun vrienden. Later zijn we dan ook maar naar een andere partij gegaan. Het was daar veel rustiger, niet zo agressief. Er waren ook een heel stel blanken. Heb er een hele tijd met een of andere Engelsman gepraat die in Engeland een top carrière eraan had gegeven om hier een nieuwe uitdaging aan te gaan. Hij kon daar niet hoger op komen en was erop uitgekeken. Lijkt me wel een stap van daar naar hier: Hamla city in Pole Pole country. Helaas ontmoete Magie een bekende uit Nederland. Denis, een socioloog die hier een film probeert te maken. Zij was helaas erg verrukt op hem en ging dus met hem mee. No Woman No cry!

Regelmatig at ik bij Rudi thuis. Het was erg gezellig. Je had wat mensen om je heen. Vak ging ik dan eerst met hem mee naar zijn kippen. Eieren rapen, water geven etc. Volgens mij best wel een lucratief geheel. Het voer is goedkoop en de eieren duurder dan thuis. Moet dus geld op leveren mits je natuurlijk aan voer kan komen. Het eten was Afrikaans. De ene keer aten we met de handen de andere keer met mes en vork. Met handen eten vind ik nog wel moeilijk. Rudi zijn vrouw kon tenminste nog met mes en vork eten de ander vrouw die daar “logeert” ging gewoon weer op de vingers over. Rond 5 uur gingen we tennissen. Er waren daar meer blanken en ook Tanzanianen. O.a. Steef en zijn vrouw Rose. Hele aardige mensen. Steef heeft al heel wat jaren in Afrika gewerkt. Echt een sociaal type. Zijn vrouw is erg aardig. Moet een keer bij hen langs gaan. Het tennissen zelf ging helaas erg slecht. Veel te gespannen en de ballen gingen meestal ver uit. Heb nog steeds niet de slag te pakken. Hoop dat het nog eens komt. Het is een van de weinige sporten die je hier goed kan doen en waar je je echt kan uitleven. Vooral na zo’n dag luieren en lezen. ’s Avonds meestal een afspraak met Theo bij het Dodoma Hotel. De eerst keer keek ik op dat hij me niet na het biertje drinken mee uitnodigde bij hem thuis te gaan eten. Heb toen in m’n eentje in het hotel gegeten. Doe ik ook niet meer. Niets gezelligs aan. Volgende keer wordt ik wel wat agressiever en nodig mezelf wel bij iemand uit. De andere avonden stond er meestal wel een prak in de ijskast die ik kon opwarmen. Zo was je ook onafhankelijk.

Op een middag ben ik met een van de Indiërs waar aan ik me had voorgesteld, mee geweest naar de hindoe en sikh tempel. Ik kwam bij hem thuis aan en hij had thee en zoutjes klaar staan. Ik keek ervan op. Meestal is het hier zo dat mensen heel enthousiast Karibu (welkom) zeggen, een stoel voor je vrij maken en dan verder niets doen. Ze zeggen niet waar je aan toe bent. Er gebeurt niets en als je dan weg wil gaan dan staat er in een keer een drankje of een maaltijd voor je neus en sta je voor een Fait a Acompli. Hier bij de Indiër werd ik verwacht en stond alles klaar. Hij vertelde me wat over Indië en het Hindoeïsme daar. Over prachtige grotten met mooie beelden die blijk geven van hun 5000 jaar oude ontwikkeling. Over hoe de tempel het centrum is van al hun leven; cultuur. Hoe zij elke godsdienst en geloofsrichting binnen die van hun accepteren. We gingen naar hun tempel. Daar waren wat vrouwen aan het zingen. Een tijdje heb ik er bij gezeten. Gezien hoe ze binnen komen, naar het altaar lopen, een doek om hun hoofd doen, eerst een bel luiden en dan voor het altaar wat bidden en er helemaal omheen lopen. Het schijnt dat hun trouw ceremonie in houdt dat je 7x rond het altaar loopt en allerlei gebeden opzegt. Als je er niet 7 x omheen loopt ben je niet getrouwd. Buiten wacht mijn begeleider en ik ging daarom ook maar weer gauw naar buiten. We wachten een hele tijd en later bleek pas dat als je in de tempel bent geweest je niet zomaar kan weglopen zonder iets ter nemen. Na afloop van het zingen werd dan ook op een papiertje allerlei zoetigheden aangeboden.

Daarna gingen we naar de Sikhs tempel. Een veel kleinere. Er zijn maar zo’n 5 Sikhs families in Dodoma. Een heel ander godsdienst. Rond 500 jaar geleden toen er hevige strijd was tussen de Moslims en de Hindoes in India. Hun eerste Goeroe, Nanak, voorspelde toen de eenheid van alle godsdiensten. Er was maar een god in tegenstelling tot alle goden van de Hindu’s. Hij verwierp het kastenstelsel en de minderwaardigheid van de vrouw. Hij stelde een gemeenschappelijke tafel in en gastvrijheid voor iedereen. Vandaar dat je nu nog bij de Sikh tempels kan aankloppen voor onderdak. In totaal hebben ze 10 goeroes gehad die allen een stuk van hun bijbel hebben geschreven. Totaal zijn er zo’n 9 miljoen Sikhs op de wereld. Van de tempel nam ik een boekje mee en de volgende dag nog eens 2. Helaas hadden ze weinig in het Engels want het meeste is in hun eigen schrift geschreven. Een interessante godsdienst en het bestuderen waart. 

  • Dodoma Train station
  • Street market