Iringa

Zaterdag 9/10 ochtend was het eindelijk zover. Theo en ik zouden samen op stap gaan. Om 7 uur moesten we de kaartjes kopen. Natuurlijk de nacht ervoor slecht geslapen omdat ik zo vroeg uit moest. Enfin alles ging goed. Theo kwam me op halen na wat wachten hadden we kaartjes en nu maar wachten op de bus. Eerst zou die om ½ 8 vertrekken. Dat werd veranderd in ½ 9. Uiteindelijk vertrokken we tegen 11 uur. De banken waren krap en de bus overvol. Toch zat hij stukken beter dan de beruchte Leyland. Hij reed erg langzaam zodat je niet zoveel last had van de corregation en andere oneffenheden. De bus was in erg slechte staat. Van de 2 die vertrokken hadden wij nog de beste. Helaas knapte onderweg een koelwater leiding. Deze werd profesorisch met een doek weer dicht gebonden. Toen we weg wilden gaan moest de bus wel worden aan geduwd. Haverwege bij de overgang van de Ruaha rivier was een rustplaats. Het was erg heet. Overal waren hutjes. In de open lucht werden stukken vlees geroosterd die je voor 3 shilling kom kopen. In een van de restaurantjes hadden ze gelukkig cola zodat de stop tenminste wat verversing bracht.

Het tweede stuk ging heel slecht. We kwamen bij een escartment. Ook onderdeel van de Afrikaanse Slenk. Er liep een goede weg naar boven. Ongeveer 30 km klimmen. We hebben er 3 uur over gedaan. Telkens 5 – 10 minuten dan stoppen en gauw stenen onder de banden. Wat er precies aan de hand was weet ik niet. Op het laatst werden we nog ingehaald door een bus die om 2 uur uit Dodoma vertrokken was. Deze bus nemen we dan ook terug. Veel betrouwbaarder. Op het laatst om 8 uur, zo’n 16 km voor Iringa, al op het asfalt, begaf de bus het helemaal. De motor wilde niet meer lopen. Nog wel starten. Gelukkig kon Theo een auto tegen houden en daarmee een lift krijgen naar Iringa anders hadden we er misschien nog wel uren gestaan. Het is toch wat als je als moeder met 3 kinderen 130 shilling betaald hebt voor zo’n rit, al je spaargeld, en dan er op zo’n manier komen.

De ontvangst in het hotel was prima. Van Fred, Theo z’n broer die hier assistent-manager is, kregen we een kamer aangeboden. We moesten ons voor het eten eerst wassen. Wat een luxe en heerlijk warm heet bad. Theo had helaas de verkeerde badkuip zonder warm water. Daarna een heerlijke maaltijd. Het ging er ruim min. Na afloop dronken we nog wat met Fred en de directeur van het hotel en een wat opgeblazen persoon die zich belangrijk voor doet en zich duur kleedt. Ook 3 dames die er op het eerste gezicht erg aardig uit zagen maar helaas vrij dik waren zoals overigens alle meisjes hier zijn die ik tot nu toe gezien heb. Na een stuk of 3 biertjes gingen we in de taxi naar de discotheek. Zoals gewoonlijk vreselijk harde Afrikaanse muziek. Een paar keer met de 3 meisjes gedanst. Helaas kan ik me niet zo uitleven op dit soort muziek en waren de dames niet erg spraakzaam. In de disc waren heel weinig meisjes. Alleen kerels dansten dan ook maar wat met elkaar en zaten zich te bedrinken. De stemming was er echter niet agressief, er werd niet met flessen gegooid, alleen maar gedanst. Het begon me op een gegeven moment wel te vervelen maar toen gingen we ook gelukkig weg. In een Alfasud nog wel.