Het regent de hele nacht door en nog steeds als we onze warme droge shelter verlaten. De laatste dag lopen, we zijn er bijna. Maar de regen zorgt ervoor dat dat het nog een hele tijd duurt. De eerste rivier (Merapa) kan nog net worden overgestoken. Maar de tweede (Judan), ho maar, geen kans. Er wordt een minishelter gebouwd, en dan maar wachten. De twee gidsen (Noah en Peris) gaan aan de slag met 2 parangs. Een grote boom wordt omgehakt. Hij valt over de snel stomende rivier. Er wordt een provisorische leuning van lianen aan gemaakt. Een voor een lopen we voetje voor voetje over de glibberige boom naar de overkant. Tijdens het wachten maar weer een kaartje leggen, lunchen en het laatste pakje sigaretten van Bo, wordt met luid gejuich begroet.

Na bij elkaar 6 uur oponthoud starten we pas om 16:30 het laatste deel van de wandeltocht naar Lio Matoh. Het is een steile langzame klim omhoog. De afdaling is in het pikke donker. De afdaling is erg slipperig. We moeten elke 5 minuten weer op elkaar wachten. Uiteindelijk komen we 10 uur ‘s avonds in Lio Matoh aan en na een half uur schreeuwen worden we opgepikt om de rivier over te kunnen steken.

Absoluut uitgeteld en onwijs smerig stortten we ons op de veranda van het longhouse. We zijn te moe om een beetje fatsoenlijk met de bewoners te praten, na veel thee en een beetje eten, rolt iedereen zich in zijn slaapzak en valt in een soort van coma.