Uit diepe slaap ontwaakt, ontdekt iedereen een mandibak en oh wat zijn we weer schoon. Het zit verder behoorlijk mee, er is een boot, de waterstand van de rivier is juist en met een 4 uur boottochtje komen we aan in Long San. Waar we onszelf met roodverbrande armen, benen en neuzen en ook nog houten billen uit de boot hijsen. Maar ik zou nog uren kunnen zitten. Dat gaan we dan ook de komende uren doen. Een echte restaurant maaltijd, lauw bier en je benen op een stoel is goed toeven, Het dorp wordt nog verkend. De lokale Nederlandse pater is er niet, maar we genieten van een kinderkoor. Edwin “de Bont” heeft zich voor deze dag verkleed als Swiebertje, met het gevolg dat we halen alle zwart wit tv-programma’s weer uit de doos. Vanwege de intensieve logging in de omgeving is Long San met een weg verbonden met de Miri-Bintule highway. Er is een ferry over de Baram en er wordt ook een brug gebouwed.

Om 8.00 ‘s avonds is er een soort van open landcruiser waar we met z’n allen + nog wat schoolkids worden ingepropt en tuffen naar een onbekende plaats. Iedereen wringt zich in allerlei soorten van bochten om nog een beetje comfortabel te zitten. Mark en Dio vouwen zich yoga achtig over elkaar uit en na 1,5 uur, misselijk van de dieseldampen, rollen we weer uit het vehikel. Nu nog naar de overkant van de rivier. Met veel lawaai lukt het ons eindelijk om de bootsman aan de overkant wakker te maken, Het is middernacht, een stukje vloer wordt ons aangeboden voor een korte nachtrust want…..