De tocht naar de Brennerpas was mooi en duurde niet lang, twee uur. Op de pas des te langer. We kwamen er om negen uur aan en konden pas om half zes vertrekken. Gelukkig waren de papieren in orde, want daar in het chauffeurscafé hoorde Je toch verhalen! De keurmeester (dokter) was ontzettend streng. Er stonden verscheidene vrachtwagens al een week. Van een met buiken, die er zes dagen stond, stond niet op het papier of de buiken dertig dagen gezouten waren. Ze mochten er dus niet door. De chauffeur was met een vliegtuig heen en weer geweest om een nieuw formulier te halen. Nu was het echter weer niet goed. Er stond wel op dat ze dertig dagen gezouten waren, maar het stond er in het Nederlands op. Van een andere wagen waren de etiketten niet goed.

Die avond zou de vracht worden verladen en met de hand allemaal van een nieuw worden voorzien. De conversatie van de chauffeurs onderling ging nergens anders over dan over hun problemen bij de grens en onderweg. Het werd op den duur wel afgezaagd. Lijkt mij voor hun ook niet zo amusant. Het waren allemaal vakidioten eigenlijk. Zou het bij iedereen zo zijn? Dat ze alleen maar over hun vak kunnen praten? De slager over het vlees, de chauffeur over de weg, de directeur over de zaak enz. Zijn er geen andere dingen in het leven? Ja, vrouwen! Daar praten alle mannen over en dat is eigenlijk ook het enige waarover al deze groeperingen met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Voor de rest praten ze langs elkaar heen en begrijpen ze elkaar niet. Ze zijn allemaal kortzichtig. De enige manier om een breder gezichtsveld te hebben is daar niet te werken; je niet te specialiseren, dus maar alles te doen en met iedereen te maken te krijgen. Is het niet zo, dat ook buiten het werk op gezellige avonden de conversatie bij de mannen over tot werk en bij de vrouwen over de kinderen gaat? Waar gaat het bij de studenten over. zou Je je af kunnen vragen. Gelukkig niet alleen over vakjes, nee het gaat over meer dingen. Over alles eigenlijk. Van filosofie naar literatuur, van vrouwen naar je eigen persoonlijke problemen‚ van studie naar de vakantie en politiek. Over een paar jaar als we allemaal zijn afgestudeerd zal het ook wel niet anders zijn helaas dan bij de burgers. Dan krijgen we ook ons bezit, kinderen en roddels. Dan doen wij net zo goed mee een dat vervloekte waarmaak proces in onze prestige maatschappij. Dan moeten wij ook op onze manieren letten en denken wat anderen wel van ene zullen denken, wat natuurlijk door hen nooit gedacht wordt, maar alleen door ons, dankzij onze schuldgevoelens kwekende moraal. Op het laatst had ik geen zin meer in verhalen in het café en ben ik een eind de berg opgelopen met een leesboek. Natuurlijk een goedkoop Amerikaanse‚ went literatuurwerk kun je op vakantie niet lezen. Na de Brenner (dinsdag de 19e dus) gingen we eten, een uur rijden verderop in een “stamcafé”. Daar waren meer chauffeurs van dezelfde expediteur en hebben we afgesproken, dat ik bij Verona over zou stappen. Dan pas, omdat zij met z’n tweeën waren.