De stad Zanzibar is heel aparte. Hele smalle straten met hoge huizen. Overal rennen kinderen rond. Het regent er veel waardoor het niet zo’n schone indruk maakt. Direct na aankomst ging ik op zoek naar het toeristenbureau, maar het vinden daarvan was een diepe teleurstelling. Ik had een erge hoofdpijn en was moe. Ik voelde me ook knap geïrriteerd dat ze van niets wisten, niets hadden en achteraf ook erg duur bleken te zijn in de dingen die ze wel hadden. Ik ging op zoek naar een andere toerist met wie ik misschien gezamenlijk een taxi zou kunnen huren. In het Zanzibar Hotel kwam ik 2 Indiërs tegen die ook wat wilden zien. Er was ook een taxichauffeur dus na wat onderhandelen kregen we een dag rijden naar beneden van 500 naar 200 shilling. We zouden tot 6 uur rijden maar het werd tot 4 uur er was niet meer te zien en hij begon te zeuren.

Op het eiland groeien de meest rare en onbekende vruchten. Het was maar goed dat ik die Indiërs bij me had. Ze lieten de chauffeur overal stoppen en lieten me de vruchten zien. Een hat een flits bij zich zodat ik onder de bomen nog wat vruchten kon fotograferen. Het eiland is bekend om zijn kruidnagel. We zagen genoeg bomen maar na wat zoeken vonden we eindelijk het kruid. Weliswaar nog niet gedroogd. Kaneel, een bast van een boom, vonden we ook. Het was prachtig om over dit groen, exotisch eiland te rijden. Overal zag je bananen en grote bergen kokosnoten. Ze halen de coccus eruit en drogen en malen het vruchtvlees. Ongelofelijk wat een hoeveelheden. We reden uren heel rustig door de gewassen. Met een goede organisatie zou dit een ontzettend rijk eiland zijn. Vroeger was het het rijkste eiland van de wereld, wordt gezegd. Ik kan er echter niet veel meer van terug vinden of het moet een paar vervallen paleizen of grote huizen zijn die ik zie. Men zegt ook dat het beter was onder de Sultan. In ieder geval mooier.

Het schijnt hier erg moeilijk te zijn om te eten. Gisterenavond toen het licht uitgevallen was en ik wat door de straten rond het hotel slenterde kon ik nergens rijst krijgen. Alleen thee en chops (een met meel omhulde plag groente). Ook vandaag reden we langs veel plaatsen en konden niets krijgen. Op het vaste land kun je overal eten. Hier schijnbaar niet.

Rond half 7 hoop ik de Indiërs en de chauffeur weer in het Zanzibar Hotel te ontmoeten. De chauffeur zou wat dames regelen. Wie weet komt er wat van terecht. Eens moet toch de eerst keer zijn…