Het laatste schrijven is alweer twee weken geleden. Ik heb een boel gedaan in die 2 weken maar zin om te schrijven was er niet. Zelfs nu zit ik er tegenaan te hikken. Niet dat ik er geen tijd voor heb maar het is meer het gevoel “Voor wie doe ik het”. Eens ben ik begonnen het door te lezen maar het viel bar tegen. De stijl is niet goed. Het geschrevene staat nog te vers in het geheugen. Soms denk ik dan hoe kan iemand nu ooit een interessante memoires schrijven. Mijn beheersing van de Nederlandse taal is daarvoor echt onvoldoende. Het geschrevene te kinderachtig. In brieven lukt het wel iets aardigs op te schrijven. Misschien dat daarom het reisverslag van mijn andere trektocht (1972 naar Beirut) wel een beetje interessanter geworden is. Ik geloof dat ik het de volgende keer ook maar weer zo doe. Je hoeft dan minder vaak hetzelfde op te schrijven, maar daar staat tegenover dat je ook niet zulke persoonlijke dingen kan schrijven. Het is ook een compromis.

Woensdag ben ik toen van Blantyre naar Lilongwe gelift (230 mijl). De laatste lift was een hele goede. Van een halfbloed in een Japanse 4 x4. Hij nodigde me uit bij hem thuis te komen slapen. Het was een hele intelligente peer. Wist van veel dingen iets af. Was een paar jaar geleden afgestudeerd in Sociologie en geschiedenis en wilde nu zijn masters in Canada gaan halen. Hij wilde graag dat ik nog een tweede dag bleef maar ik wilde door liften naar Nkhotakota om de boot op zaterdag morgen te halen.

Nkhotakota viel wat tegen. Het moest de grootste traditionele Afrikaanse nederzetting zijn met een slaven en handels geschiedenis. Misschien is dat wel zo maar er valt voor de eenvoudige toerist niet veel te zien. Na wat zoeken bracht iemand me naar een groot bord waarop stond dat Livingstone daar in 18zoveel gezeten had. Dat was misschien het enige aardige. Het dorp was even rommelig als alle andere en ik kon er dan ook geen hoogte van krijgen. Dan vind ik de kleine vissersdorpen die ijk bij Monkey-Bay gezien heb veel interessanter en beter te begrijpen. Er waren ook veel te veel muggen in Nh K. Ik zit me nu nog overal te krabben.

De tocht met de Ilala II over Lake Malawi is interessant maar op de lange duur een ware verschikking. Tenminste als je derde klas reist. Je deelt dan een dak van 9×25 m met ongeveer 200 mensen en goederen. Ik heb medelijden met hen die er 3-4 dagen op zitten. Er valt niet te slapen. Je moet zoeken naar een zitplaatsje. Als ik hier weg ga dan ga ik ook alleen naar Nkhata Bay zodat ik er weer maar een paar uur op hoef te zitten. 

Likoma Island is weer een klein paradijs. Hoewel ik er nog niet zoveel over kan schrijvengeloof ik echt dat het hier goed een week is uit te houden. Bij aankomst kwam ik zelfs de 2 Zuid-Afrikaners tegen van Cape Maclean die hebben hier al 2 weken gezeten en waren dik tevreden. Als ik zo door reis kom ik zelfs in Februari niet thuis. Ik denk dat als ik Malawi verlaat ik zo snel mogelijk in Dar el Salaam probeer te komen en naar huis ga. Ik weet nu wat alleen trekken is. Het bevalt prima en is erg lang vol te houden. Als ik niet nog af moest studeren trok ik zeker nog verder. Misschien na mijn afstuderen. Anders zeker na mijn eerste baan. Australië is dan een goede keus. Heel wat landen om door terug te trekken.

In het gastenboek op Likomq Island schreef ik dat een hele week wel wat veel is. Misschien was dat voor mij zo omdat ik me niet zo lekker voelde. De koorts en diarree kwam daarop zetten. Anders was het vast wel ergens anders gekomen. Het was fijn dat die drie vrijwilligers uit Zambia er waren. We aten gezamenlijk maar dat was eigenlijk het enige.  Er ontstond verbazingwekkend weinig contact. Zij hielden zich volledig op zichzelf. Dat deed ik ook wel maar had toch wel behoefte aan wat meer contact. 

Het eiland had zijn charmes. Op de eerste dag, Zondag, ben ik uitgebreid naar de kerk geweest. Het was een prachtige kathedraal. De dienst was precies een katholieke dienst alleen wordt de mis met de rug naar de mensen toe opgedragen. De dienst duurde 2 uur. Het zingen vond ik lang niet zo mooi als in Tanzania. Minder muzikaal en met minder overtuiging. Achteraf bleek dat de High Church of England ongeveer hetzelfde is als de katholieke kerk. Alleen hebben ze geen paus. Op beide punten van het eiland staan kappellen. Er loopt een redelijke weg tussen van +/- 5 mijl lang. De kathedraal zelf is in een oude stijl gebouwd. Het heeft koorbanken voorin opzij van het altaar, een doopvond achterin en 2 kappellen aan weerszijde + nog een soort crypte alleen bovengronds voor achter het altaar. Op zij is een binnenplaats omgeven door wandelgangen. Op de kruispunten van die gangen zijn weer kleine zalen. Een ervan bevat een bibliotheek Nou ja Bieb… een vergaande collectie kerkelijke boeken van begin deze eeuw. Als je sommige opent dan zie je de termnieten lopen. Misschien heeft de collectie waarde. Ik weet het niet. Het schijn dat een Zuid-Afrikaan het geheel heeft opgekocht voor een leverantie van miswijn en hosties. 

De mensen op het eiland zijn verschrikkelijk vriendelijk. Toen ik de kerk uit kwam en ergens naar de weg vroeg en ook waar ik eieren kon kopen kreeg ik er zo 3 gratis aangeboden. In het dorpje, een kwartier lopen aan de andere kant van het eiland, kocht ik er nog meer voor 2 T elk, en ook een kip voor 80 T. Daar was iemand die koeien hield en hij bezorgde me 2x een fles melk en wat brood. Ik had toen een verschrikkelijke honger en zei dit tegen een visser. Hij nam me prompt mee naar zijn huis in aanbouw en liet zijn moeder enshima met vis voor me maken. Zelf ging hij weg vis kopen. Helaas kon ik hem pas zaterdag op de boot bedanken voor zijn gastvrijheid.

Het is een heuvelachtig eiland. De heuvels zijn, op wat baobabs na. Ontbost. Overal tussen de rotsen vind je cactussen geplant. Het enige wat er een beetje groeit. Het brandhout wordt met kleine bootjes aangevoerd vanuit Mozambique, wat zo’n 15 km er vandaan ligt.

Zaterdag op de boot naar Nakota Bay ontmoete ik weer Lesley en Louis en een Canadees en een Amerikaan die ik op Cape Maclear had ontmoet. Het was een blijde reünie. Zij gingen nu naar Tanzania. Ik zou ze onderweg nog wel een keer ontmoeten. 

  • Boot aankomst
  • wachten op passagiers
  • Uitrusten in de zon
  • Vleermuizen vliegen uit
  • Dorps gek
  • Super necktie bombe
  • Nieuwjaars dans competitie