Echt vroeg op, gelukkig is er koffie! Voor 7 uur zijn we op pad. En het is lopen langs/over/naast slipperige paden langs de sungi Kelapang. Het duurde 3 ½ uur voordat we Lepo Zinc bereikten. Dat was de geplnde nachtstop voor gisteren.

Een uur later was lunchtijd. We hebben net ons menuutje, beschreven op dag 2, naar binnen gewerkt en het begint hard te regenen. Snel opbreken, handig mijn poncho uit de rugzak halen, slim, heb ik de kapotte meegenomen en de nieuwe thuis laten liggen, het is dus een beetje vouwwerk, maar het grootste deel van mijn rugzak blijft droog en mijn hoedje zorgt ervoor dat het niet echt in mijn nek stroomt. 

De dragers verdwijnen snel uit het zicht, achteraf met reden want na 2 uur, als we voor de gezwollen Sungi Meren staan, kunnen we er niet meer overheen. De dragers hadden al een stukje jungle platgehakt en hebben in een mum van tijd een prima shelter voor ons gebouwd, zeilen erover, palmleaves op de grond, vuurtje en meteen droog t-shirt en short aan. Zo zitten we zo weer aan onze Assam thee met pinda’s, (de koekies zijn op). Je krijgt wel bewondering voor de dragers en gidsen, wat zij even in een uurtje bouwen, zijn wij echt een hele dag mee bezig in de jungle. Kumiko heeft nog een blikje Cola in de rugzak: sinds dien was het ook Kumicola. Met de angst voor de bloedzuigers in haar slaapzak, strooit Kumicola lustig met talkpoeder rondom haar matras en slaapzak, velen volgen haar voorbeeld. Het helpt nog ook! De vrienden blijven nagenoeg weg.